Een deel van die vraag kon ik 8 jaar later pas beantwoorden. Toen ik via een open sollicitatie werd aangenomen bij een leverancier van huidverbeterende producten en apparatuur. Tot op de dag van vandaag denk ik niet dat dat toeval is geweest. Daar geloof ik niet in. Ik leerde er alles over huidproblemen, ingrediënten en behandelingen. Ook testte ik nieuwe producten uit en lag ik regelmatig als proefkonijn in trainingen. En mijn huid? Die begon langzaam te verbeteren. Tot een bepaald punt waarop het resultaat voor de zoveelste keer bleef “hangen”… Daar was hij weer: mijn eeuwige frustratie. En ik stelde mezelf weer de vraag; waarom?

Me ergens makkelijk bij neerleggen is een eigenschap die ik niet bezit. Dus ik zocht verder. Naar antwoorden, missende puzzelstukjes en een oplossing voor mijn eeuwige frustratie. Mijn huid. Ondertussen was niet alleen mijn huid een groot probleem, maar ook de chronische blaasontstekingen waar ik maar niet vanaf leek te komen. De antibiotica lag standaard in mijn nachtkastje.

Op aanraden van een collega maakte ik een afspraak bij een orthomoleculair therapeut om eens te kijken wat er van binnen allemaal aan de hand was. Die 60 minuten met haar gaven mij inzichten voor een leven lang! Alles, maar dan ook echt alles viel op z’n plek. De samenhang tussen mijn klachten en de missing link in mijn zoektocht naar een oplossing. Ik kreeg een behandelplan mee naar huis en heb deze tot op de puntkomma uitgevoerd. Als ik iets doe, doe ik het heel zorgvuldig.

Wat daarna gebeurde kan ik bijna niet in woorden omschrijven. Sinds de middelbare school is mijn huid nog nooit zo rustig geweest als toen. Glad, ontstekingsvrij, stralend! Voor het eerst in 15 jaar durfde ik weer zonder make-up de deur uit te gaan. En ook de antibiotica kon de prullenbak in.